corresponderen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  corresponderen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• cor·res·pon·de·ren

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van het Franse correspondre (met het voorvoegsel cor- en met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
corresponderen	correspondeerde	gecorrespondeerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

corresponderen

1. inergatief ~met: overeenstemmen met

   • De uitkomsten van het ATLAS- en CMS-experiment correspondeerden zo goed dat met de aanwezigheid van het Higgs-boson zeer waarschijnlijk achtte. 

   ▸ Maar hoewel ze zich door al die mooie woorden nog in een soort van trance bevond, bemerkte Chantals onderbewustzijn dat de gezichtsuitdrukking en de oogopslag van Dorien niet met elkaar correspondeerden.

2. inergatief het houden van een briefwisseling

   • Deze schrijver correspondeerde met veel beroemde wetenschappers. 

Vertalingen

    1.   

Engels: correspond (en) Frans: correspondre (fr)

Portugees: corresponder (pt) Spaans: corresponderse (es)

Gangbaarheid

• Het woord corresponderen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "corresponderen" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.