campanile
Uiterlijk
- cam·pa·ni·le
- Leenwoord uit het Italiaans, in de betekenis van ‘klokkentoren’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1876 [1] [2] [3]
enkelvoud | meervoud | |
---|---|---|
naamwoord | campanile | campaniles |
verkleinwoord | - | - |
1. zie: klokkentoren
- Het woord campanile staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "campanile" herkend door:
51 % | van de Nederlanders; |
51 % | van de Vlamingen.[4] |
- Zie Wikipedia voor meer informatie.
- ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
- ↑ "campanile" in: Sijs, Nicoline van der, Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
- ↑ campanile op website: Etymologiebank.nl
- ↑ Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be