vondst

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  vondst    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈvɔnst/

Woordafbreking

• vondst

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘het vinden, het gevondene’ voor het eerst aangetroffen in 1844
• Naamwoord van handeling van vinden met het achtervoegsel -st

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	vondst	vondsten
verkleinwoord	vondstje	vondstjes

Zelfstandig naamwoord

vondst v

1. iets dat vaak door goed geluk gevonden wordt, vaak op een archeologische site

   • De vondst van de muurtekening bewees het prehistorisch leven in de regio. 

Gangbaarheid

• Het woord vondst staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "vondst" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.