nominare

Italiaans

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: /nomiˈnare/

Woordafbreking

• no·mi·na·re

Woordherkomst en -opbouw

• Van het Latijnse nominare

Werkwoord

nominare overgankelijk

1. noemen
2. benoemen

   «nominare qualcuno primo ministro»

   iemand tot premier benoemen

Latijn

Uitspraak

• IPA:

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van nomen (gen. nominis) met het achtervoegsel -are.

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
nomināre	nomino	nomināvi	nominātus
eerste vervoeging	volledig

Werkwoord

nomināre

1. noemen, benoemen

   «consulem nominare.»

   een consul benoemen.