duingrond

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • duin·grond
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord duingrond duingronden
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de duingrondm

  1. de grondsoort die men in de duinen vindt
     Wellicht is hij daarna vertrokken naar Scheveningen. In het avondlicht doemt op een schilderij van Paul Gabriel de mogelijke bestemming op. Een gloednieuw hotel met een koepel en drie torens. Voor het Kurhaus ligt, uitgestrekt en verlaten, de woeste duingrond. Het is alsof de schilder waarschuwt.[2]

Gangbaarheid

Meer informatie

Verwijzingen

  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. Bronlink geraadpleegd op 13 oktober 2023 Weblink bron “In de 19e eeuw ontstond de nieuwe stad waar het leven nooit stilstaat” (Donderdag 13 april 2017, 10:16), NOS