banjo

1. snaarinstrument met een ronde klankkast

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  banjo    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈbɑɲo / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• ban·jo

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Engels, in de betekenis van ‘snaarinstrument’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1899
• van Amerikaans Engels banjo

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	banjo	banjo's
verkleinwoord	-	-

Zelfstandig naamwoord

de banjo m

1. (muziekinstrument) snaarinstrument met een ronde klankkast dat bij tokkelen korte, harde klanken geeft

   • In 1948 hoorde Bert Methöfer, die banjo speelde, van een vriend in Rotterdam dat uit een school in de Tidemanstraat op bepaalde avonden jazzmuziek schalde. Methöfer stapte er naar binnen, maakte kennis met de muzikanten en vroeg of hij banjo mocht komen spelen. De banjo bleek een versterking; gaf het spel een strakker ritme. 

Gangbaarheid

• Het woord banjo staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "banjo" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
98 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Spaans

Uitspraak

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Woordafbreking

• ban·jo

enkelvoud	meervoud
banjo	banjos

Zelfstandig naamwoord

banjo m

1. (muziekinstrument) banjo

Verwijzingen

• banjo in: Diccionario de la lengua española, 23e druk, op website: Real academia española