Kling

Niet te verwarren met: kling

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  Kling    (hulp, bestand)
• IPA: /klɪŋ/

Woordafbreking

• Kling

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit Maleis orang keling, kling “persoon uit Zuid-Azië, Indiër”, vernoemd naar de bewoners van de Oost-Indiase kuststaten Andhra Pradesh en Odisha, die het historische koninkrijk Kalinga omvatten.
• Vooral aangetroffen in Nederlands-Indische bronnen.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	Kling	Klingen
verkleinwoord	Klingetje	Klingetjes

Zelfstandig naamwoord

de Kling v / m

1. (historisch) (verouderd) iemand van Zuidaziatische afkomst, Indiër

   ▸ In de schaduw van z'n overdekte ossekar rekte zich een Kling, wijd-gapend met blanke tanden, de taaie armen boven 't vrouwelijk getooide en gekapte hoofd. Diep wijnrood schemerde z'n lappenkleeding uit de blauwige schaduw. Nu schoof-ie zittend op, tot hij, met z'n rug naar 't inwendige van z'n kar gekeerd, op den achterrand in de opening zat, z'n zwarte, pezige beenen met de breede grijsbestofte voeten afhangend, z'n roode lendelap ineens fel-opvlammend in de zon.

Schrijfwijzen

• Keling

Synoniemen

• Klingalees