timur

Niet te verwarren met: Timur

Indonesisch

U

T

B

S

TL

BL

TG

BD

UTL

UBL

TTL

TMg

SMg

SBD

BBD

BBL

Woordherkomst en -opbouw

• cognaat met Atjehs: timu

Woordafbreking

• ti·mur

Zelfstandig naamwoord

timur

1. (windstreek) oosten, oost in samenstellingen die geen naam zijn; wordt als naam van de windrichting zelf of deel van een aardrijkskundige naam met een hoofdletter gespeld

   «Matahari terbit di sebelah timur.»

   De zon komt op in het oosten.

Schrijfwijzen

• Timur

Antoniemen

• barat

Afgeleide begrippen

• timur laut
  • timur timur laut
  • utara timur laut
• timur menenggara