invenire

Latijn

Uitspraak

• IPA: /inˈu̯e.ni.re/

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  in bw  en  venire ww 

stamtijd
infinitief	1e pers. enk. ind. praes. act.	1e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
invĕnīre	invĕnĭo	invēni	invĕntum
vierde vervoeging	volledig

Werkwoord

invenire

1. overgankelijk vinden, aantreffen

   «Cruminam meam invenire non possum.»

   Ik kan mijn handtas niet vinden.