Naar inhoud springen

cursiveren

Uit WikiWoordenboek
cursiveren van een lettertype
  • cur·si·ve·ren
  • In de betekenis van ‘met cursieve letter drukken’ voor het eerst aangetroffen in 1886 [1]
  • afgeleid van cursief [2]

cursiveren [3]

stamtijd
onbepaalde
wijs
verleden
tijd
voltooid
deelwoord
cursiveren
cursiveerde
gecursiveerd
zwak -d volledig
  1. met schuine letters drukken
    • Pas bij het selecteren van woorden, zinnen en alinea's wordt de muis makkelijk. Verplaatsen of weggooien, maar ook cursiveren en veranderen van lettertypen van tekst begint met selecteren van tekst. Selecteren is de belangrijkste tekstverwerkingsfuncties, na typen, lezen en een passage opzoeken. Pas bij zoeken en selecteren komen de eerste nog futiele verschillen tussen Word en Wordperfect naar voren. De domste wijze van selecteren is de muisaanwijzer naar het begin van de gedachte selectie te bewegen, daar de linkermuisknop in te drukken en die pas loslaten als de muisaanwijzer naar het eind van de selectie is gesleept. Het is dan een kwestie van nauwkeurig mikken om tussen twee woorden of zinnen te eindigen. Wie tekst verwerkt wil meestal een woord, zin of alinea verplaatsen of weggooien, niet een aantal letters tussen twee met de muis aangewezen punten. [4] 
  2. ergens de nadruk op leggen
    • A Widow for One Year heeft bijna alles dat het tot één van de hoogtepunten van Irvings oeuvre zou moeten maken. En toch merkte ik dat ik in de eerste driehonderd pagina's een beetje moest worstelen, dat me zelfs een keer de gedachte overviel dat de personages en hun belevenissen niet interessant genoeg waRen om bijna twintig uur leestijd te rechtvaardigen. Het kan liggen aan de wijdlopigheid van Irving, die met de jaren groter lijkt te worden en die er in A Widow for One Year bijvoorbeeld toe leidt dat er duizenden woorden worden vuil gemaakt aan een partijtje squash of een schrijversoptreden. Het kan ook liggen aan twee overvloedig gebruikte stijlmiddelen die al na een paar bladzijden gaan ergeren: het plaatsen van zinsdelen, zinnen en zelfs alinea's tussen haakjes, en het onnodig cursiveren van woorden om de lezer ervoor te behoeden dat hij iets belangrijks mist.[5]  
83 % van de Nederlanders;
80 % van de Vlamingen.[6]