concomitant

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  concomitant    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• con·co·mi·tant

Woordherkomst en -opbouw

• uit het Latijn

	stellend
onverbogen	concomitant
verbogen	concomitante
partitief	concomitants

Bijvoeglijk naamwoord

concomitant

1. samengaand, gelijktijdig, vergezellend, accessoir

   ▸ Voordien konden die aanvallen niet beheerst worden, ondanks de behandeling met een of twee concomitante anti-epileptica. Uit studies blijkt dat gegeneraliseerde tonisch-klonische aanvallen niet alleen ernstig zijn, maar ook frequent voorkomen: bij 23% epilepsiegevallen.

Vertalingen

    1. samengaand, gelijktijdig, vergezellend, accessoir   

Engels: concomitant (en)

Gangbaarheid

• Het woord concomitant staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.