snarren
Nederlands
| naamwoord van handeling | |
|---|---|
| zelfstandig | bijvoeglijk |
| snarren | snarrend |
| gesnar | gesnard |
Uitspraak
Woordafbreking
- snar·ren
Woordherkomst en -opbouw
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| snarren |
snarde |
gesnard |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
snarren
- onovergankelijk een brommend of grommend geluid maken
- onovergankelijk bekvechten, kijven, snauwen
- onovergankelijk bluffen, opsnijden [1], pochen, snoeven
Gangbaarheid
- Het woord 'snarren' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.