klats

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  klats    (hulp, bestand)
• IPA: / klɑts / (1 lettergreep)

Woordafbreking

• klats

Woordherkomst en -opbouw

• klanknabootsing, cognaat met Duits Klatsch

Tussenwerpsel

klats

1. geluid van een klap met iets dat een veerkrachtig of vloeibaar oppervlak heeft

   • Wederom sloeg de vuist in het gelaat, recht in de ogen, tegen de neus, in de maag, onder de kin. ‘Alsjeblieft! Die is voor jou! En deze ook! Je weet zeker wel waarvoor! En hier, klats, moge het je bekomen!’ 

Synoniemen

•  klets tw 

Afgeleide begrippen

• klets-klats
  om opeenvolgende, met enig ritme toegebrachte klappen aan te geven

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	klats	-
verkleinwoord	-	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

de klats m

1. klap met iets dat een veerkrachtig of vloeibaar oppervlak heeft

   • ‘Dat mag je niet, stoute jongen’, zegt Meer tegen Lowieke en als ie begint te huilen, geeft ze 'm 'n klats over z'n broek. 

Synoniemen

• klads
•  klap zn ,  mep zn ,  slag zn ,  smak zn 

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	klats	-
verkleinwoord	-	-

_{Niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie als zelfstandig naamwoord}

Zelfstandig naamwoord

de klats v / m

1. kleine hoeveelheid vloeibaar of strooibaar materiaal

   • Als hij durfde omkijken, moest er een klaar zijn om hem in het gezicht te spuwen. Ja met een goeie vette klats, zo'n bruine van een peelwerker. 

2. restant drank of voedsel

Synoniemen

• klatse
• [1] hoopje
• [2] bodempje, kliekje

Gangbaarheid

• Het woord klats staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "klats" herkend door:

54 %	van de Nederlanders;
27 %	van de Vlamingen.