insinueren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  insinueren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• in·si·nu·e·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘bedekt aantijgen’ voor het eerst aangetroffen in 1847
• afgeleid van het Franse insinuer (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
insinueren	insinueerde	geïnsinueerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

insinueren

1. iemand ergens van beschuldigen zonder dat duidelijk te zeggen

   • De baas insinueerde dat de verpleegkundige de tabletten had kwijtgemaakt. 

Afgeleide begrippen

• insinuatie

Vertalingen

    1.   

Engels: insinuate (en) Frans: insinuer (fr)

Gangbaarheid

• Het woord insinueren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "insinueren" herkend door:

94 %	van de Nederlanders;
96 %	van de Vlamingen.