tonare

Latijn

Uitspraak

• IPA: /tɔ.ˈnaː.rɛ/

Woordafbreking

• to·na·re

stamtijd
infinitief	3e pers. enk. ind. praes. act.	3e pers. enk. ind. perf. act.	supinum
tŏnāre	tŏnat	tŏnuit	tŏnātum
eerste vervoeging	volledig		onpersoonlijk

Werkwoord

tŏnāre

1. donderen

   «Nam ubi parturit, deos sibi invocat,
   strepitus, crepitus, sonitus, tonitrus: ut subito, ut propere, ut valide tonuit!»

   Want toen ze in barensnood was, riep ze de goden voor zich te hulp
   gekletter, gekraak, gedreun, gedonder: toen het plotseling, toen het inderhaast, toen het hevig donderde!

Uitdrukkingen en gezegden

Iuppiter tonat.

• Het dondert. (lett.: "Jupiter dondert.")