rebuke

Engels

Uitspraak

• IPA: /riˈbjuːk/

Woordherkomst en -opbouw

• Van Middelengels rebuken, Oudfrans rebuchier.<ref>rebuke, Online Etymology Dictionary

vervoeging
onbepaalde wijs	to  rebuke
he/she/it	rebukes
verleden tijd	rebuked
voltooid deelwoord	rebuked
onvoltooid deelwoord	rebuking
gebiedende wijs	rebuke

Werkwoord

rebuke

1. overgankelijk berispen, een reprimande geven

Synoniemen

• scold, reprimand, reproach

Hyperoniemen

• communicate