beurkundete
Uiterlijk
- be·ur·kun·de·te
- Duitse werkwoordsvorm met het voorvoegsel be-
beurkundete
- eerste persoon enkelvoud verleden tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van beurkunden
beurkundete
- derde persoon enkelvoud verleden tijd aantonende wijs bedrijvende vorm van beurkunden
- «Die Flagge des Landes Brandenburg bewegte sich im Wind.»
- De vlag van het bondsland Brandenburg wapperde in de wind.
- «Die Flagge des Landes Brandenburg bewegte sich im Wind.»
beurkundete
- eerste persoon enkelvoud verleden tijd aanvoegende wijs bedrijvende vorm van beurkunden
beurkundete
- derde persoon enkelvoud verleden tijd aanvoegende wijs bedrijvende vorm van beurkunden