-s-

Nederlands

Huidig bestand
8.416

Uitspraak

• IPA: / s /

Woordafbreking

• -s-

Invoegsel

-s-

1. (taalkunde) affix dat tussen twee delen van een samenstelling geplaatst wordt
   Hierdoor worden de twee delen van een woord op toepasselijke wijze met elkaar verbonden. Het kan duiden op een bezitsrelatie en is historisch gezien verwant aan de genitief. De spelling kan die van de meervoudsvorm volgen, als er slechts één meervoudsvorm is; in de spellingregels die tot 1996 golden kon ook een rol spelen of de betekenis op meerdere exemplaren van het eerste deel betrekking had.

   • Bakker + room → bakkersroom. 
   • Beroep + ethiek → beroepsethiek. 
   • Rijkelui + zoontje → rijkeluiszoontje. 

Synoniemen

• tussen-s

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Deens

Huidig bestand
163

Uitspraak

• IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

1. -s-

   «ejendom + mægler → ejendomsmægler»

   huisagent

Duits

Huidig bestand
43

Uitspraak

• IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

1. -s-

   «Abfertigung + Halle → Abfertigungshalle»

   luchthaventerminal, vertrekhal

Engels

Huidig bestand
1

Uitspraak

• IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

1. -s-

   «spoke + man → spokesman»

   woordvoerder

IJslands

Huidig bestand
2

Uitspraak

• IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

1. -s-

   «arbeid + bluse → arbeidsbluse»

   werkblouse

Noors

Huidig bestand
821

Uitspraak

• IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

1. -s-

   «arbeid + bluse → arbeidsbluse»

   werkblouse

Nynorsk

Huidig bestand
359

Uitspraak

• IPA: / ɛs /

Invoegsel

-s-

1. -s-

   «oppdrag + givar → oppdragsgivar»

   opdrachtgever, opdrachtgeefster