Naar inhoud springen

óntlouve

Uit WikiWoordenboek
  • IPA: /ontˈl̥ɒʊvɐ/ (Etsbergs)
stamtijd
infinitief verleden
tijd
voltooid
deelwoord
óntlouve
óntloufdje
óntlouf
zwak volledig

óntlouve

  1. ontbladeren
    «Es 'd euverdeil aan blaajer vergaeldj waar, óntloufdje Mie de struuk.»
    Omdat de meeste bladeren geel geworden waren, ontbladerde Mia de struik.