Nederlands: Druckeruitbouw zaal 367 (M 144), vanuit het zuiden. Rechthoekige zaal afgeschuinde hoeken, typerend voor de zalen in dit gebouw. Parketvloer in visgraatpatroon, houten lambrizering met paneelindeling, behang, fries ingedeeld in panelen door middel van schilderingen, kooflijst beschilderd met blaadjes sterretjes, en daklicht. Boven de doorgang naar zaal 368 gedecoreerde panelen. Centraal in de noordwand de doorgang naar zaal 368. Zaal 367 en 368 zijn bij de verbouwing van 1994-1996 samengevoegd. In 1904 schenkt het echtpaar Drucker-Fraser een collectie schilderijen en aquarellen aan het Rijksmuseum op voorwaarde dat hiervoor passende zalen worden gebouwd. In 1906 wordt het eerste deel van de Druckeruitbouw, ontworpen door Jos Cuypers, aanbesteed, in 1913 het tweede deel. Omdat de bouw wordt vertraagd door de Eerste Wereldoorlog wordt de uitbouw pas in 1919 in gebruik genomen. De bovenzalen hebben een houten parketvloer in visgraatmotief, houten lambrizering en deuromlijsting met boven de deuren gedecoreerde panelen. De hoeken van de zaal zijn afgeschuind. Boven de fries een kooflijst, beide met decoratieschilderingen, en een gebogen daklicht, aan de randen beschilderd. In de zalen staan gestoffeerde ovalen banken met de prachtige naam: 'borne de salon'. In sommige afgeschuinde hoeken zit een dubbel houten paneel waarvan in de onderste vaak een (ventilatie) rooster. In 1923 wordt de Druckeruitbouw heringericht, de decoratieschilderingen worden verwijderd (overgeschilderd), de houten lambrizering en de doorgangen blijven ongewijzigd. De banken worden vervangen door een soort sofa's die vaak rug aan rug worden geplaatst. Op sommige foto's is het parket in visgraatmotief vervangen door een blokmotief. In 1924 wordt de overdekte binnenplaats in gebruik genomen. Tussen 1923 en 1925 worden de lambrizeringen wit geschilderd even als de deuromlijstingen. De panelen boven de doorgangen worden verwijderd. De stoffen banken worden vervangen door houten rug-aan-rug banken. In de periode 1952-59 is de Druckeruitbouw in twee fasen gerenoveerd en heringericht, naar ontwerp van F.A. Eschauzier. In 1958 wordt in alle zalen 'Wenge' parket gelegd, in visgraatmotief, en worden de wanden bekleed met onbrandbaar flanel in verschillende tinten. Lambrizeringen worden verwijderd, evenals de houten deuromlijstingen. De neggen van de doorgangen worden voorzien van roestvrij staal. In de bovenste rand van de wand zijn soms langgerekte (ventilatie)roosters aangebracht. Een jaar later worden de glazen plafonds vernieuwd 'waardoor de ruimtelijke verhoudingen gunstiger werden en de verspreiding van het daglicht aanzienlijk verbeterde'. In 1964 blijkt de technische toestand van de Druckeraanbouw matig. Het glas van de bovenlichten wordt vanwege gevaar voor vallend glas, vervangen door draadglas. In de periode 1994-96 wordt de zuidvleugel verbouwd door W. Quist. In deze zaal zijn o.a. verzamelingen van Van Randwijk en Van Lynden tentoongesteld. Rechts aan de wand een groot werk van J.M. Swan.