vert

Engels

Zelfstandig naamwoord

vert

1. (heraldiek) sinopel

Frans

Uitspraak

• Geluid:  vert    (hulp, bestand)
• IPA: /vɛʁ/

Woordherkomst en -opbouw

• van Latijn viridis "groen"

	enkelvoud	meervoud
mannelijk	vert	verts
vrouwelijk	verte	vertes

Bijvoeglijk naamwoord

vert m

1. (kleur)  groen bn 
2. (spreektaal) ontdaan, ontgoocheld

   «J’ai pas réussi mon examen de code, j’suis vert!»

   Ik heb de theorie van mijn rijexamen niet gehaald, daar ben ik kapot van!