kokene

Middelnederduits

Uitspraak

• IPA: /kʏœkənə/

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van het Latijnse coquina

Zelfstandig naamwoord

kokene v

1. keuken; een plaats waar gekookt wordt, ruimte waarin mensen hun voedsel bereiden

Schrijfwijzen

• kȫkene

Synoniemen

• koke
• köke
• køke
• kȫke

Overerving en ontlening

• Nedersaksisch: Köök, Köken, kökken
  • Plautdietsch: Kjäakj
• → Deens: køkken
• → Estisch: köök
• → Faeröers: køkur
• → Nynorsk: kjøk, kjøken
• → Bokmål: kjøkken
  • → Noordelijk Sami: gievkkan
• → Zweeds: kök
  • → Fins: kyökki

Noors

Woordafbreking

• ko·ke·ne

Zelfstandig naamwoord

kokene, mv

1. bepaalde vorm nominatief meervoud van kok

Synoniemen

• koka (maar betekenis [C])

Nynorsk

Woordafbreking

• ko·ke·ne

Zelfstandig naamwoord

kokene,

1. bepaalde vorm nominatief meervoud van koke

Synoniemen

• (bijvorm) kokone