zwiepen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  zwiepen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• zwie·pen

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘veerkrachtig doorbuigen’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1802
• afgeleid van zweep met het achtervoegsel -en

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
zwiepen	zwiepte	gezwiept
zwak -t	volledig

Werkwoord

zwiepen

1. inergatief veerkrachtig doorbuigen en weer terugspringen

   • Het kind zwiepte heen en weer op de trampoline. 

   ▸ Omdat het bemoste stenen pad glad was, liep ik ernaast, op het natte, harde jonge gras, zwaaiend met de lege ketel om de regendruppels uit het hoge siergras te zwiepen.

2. overgankelijk iets snel verplaatsen

   • De man werd door de golf tegen de mast gezwiept. 

Hyponiemen

• omzwiepen

Afgeleide begrippen

• zwieper, zwieperd, zwieping, zwiepplank

Vertalingen

    1. veerkrachtig doorbuigen en weer terugspringen   

Duits: federn, schwingen Engels: sway (en), swing (en)

Oudnoords: bregða, reiða, ríða

    2. iets snel verplaatsen   

Duits: schleudern, schmeißen, werfen

Zelfstandig naamwoord

de zwiepen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord zwiep

Gangbaarheid

• Het woord zwiepen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zwiepen" herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
90 %	van de Vlamingen.