zinnen

Nederlands

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
zinnen /'zɪnə(n)/	zon zɔn	gezonnen ɣə'zɔnə(n)
1. klasse 3	volledig

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
zinnen /'zɪnə(n)/	zinde /'zɪndə/	gezind /ɣə'zɪnt/
2. zwak -d	volledig

Uitspraak

• Geluid:  zinnen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈzɪnə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• zin·nen

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘peinzen over’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1480
• Van het Middelnederlandse sinnen, verdere etymologie onzeker; mogelijk uit het Middelhoogduits, of afgeleid van zin.

Werkwoord

zinnen

1. inergatief de gedachten ergens over laten gaan

   • Hij zon op wraak. 

2. onpersoonlijk in de smaak vallen

   • Dat zinde hem helemaal niet. 

   ▸ Aanleiding zijn de bezuinigingen op wetenschappelijk onderzoek door president Trump. Hij heeft op grote schaal subsidies geschrapt voor universiteiten en instellingen die zich bezighouden met onderwerpen die hem niet zinnen, zoals klimaatverandering en gender. Veel onderzoekers zijn daardoor hun baan kwijtgeraakt. Bij sommige instellingen zijn onderzoeksgroepen en -programma's opgeheven.

Hyponiemen

• bezinnen, ontzinnen, verzinnen

Vertalingen

    1. de gedachten ergens over laten gaan   

Engels: ponder (en), consider (en)

    2. in de smaak vallen   

Engels: please (en), suit (en)

Zelfstandig naamwoord

de zinnen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord zin

Gangbaarheid

• Het woord zinnen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "zinnen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.