wriggle
Uiterlijk
- wrig·gle
- Van Middelnederduits wrigglen, Proto-Germaans *wrig-/*wreik-, Indo-Europees *wer-.[1]
enkelvoud | meervoud |
---|---|
wriggle | wriggles |
wriggle
vervoeging | |
---|---|
onbepaalde wijs | to wriggle |
he/she/it | wriggles |
verleden tijd | wriggled |
voltooid deelwoord |
wriggled |
onvoltooid deelwoord |
wriggling |
gebiedende wijs | wriggle |
wriggle
- onovergankelijk draaien, kronkelen
- onovergankelijk wriemelen, wriggelen
- overgankelijk draaien/wriemelen met
- overgankelijk (een weg/route e.d.) kronkelend afleggen