weerzinwekkende

Uit WikiWoordenboek

Nederlands

Uitspraak
Woordafbreking
  • weer·zin·wek·ken·de

Bijvoeglijk naamwoord

weerzinwekkende

  1. verbogen vorm van de stellende trap van weerzinwekkend
     Die vreselijk weerzinwekkende en tegelijkertijd gezegende hoofdcommissaris, die binnenkort lid zou worden van de Herrenklub, had de waarheid gesproken.[1]

Verwijzingen

  1. Jan Guillou (vert. Bart Kraamer)
    “Tussen rood en zwart” (2014), Uitgeverij Prometheus op Wikipedia, ISBN 9789044625691