wólf

Limburgs

Uitspraak

• IPA:
  • (Etsbergs): /ˈwolf/
  • (Maastrichts): /ˈβ̞ɒ^ʊf/
  • (Montforts): /ˈwolf/

Woordherkomst en -opbouw

• Een erfwoord uit het Germaanse *wulfa.

Zelfstandig naamwoord

wólf m

1. (Hooglimburgs) wolf.

   «I Lèmbörge kómmentj dès daags gei wölf mieë veur.»

   In Limburg komen tegenwoordig geen wolven meer voor.

Verbuiging

	enkelvoud				meervoud
	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind
nominatief	wólf	-	wölfke	-	wölf	-	wölfkes	-
genitief	wólfs	-	wölfkes	-	wölf	-	wölfkes	-
locatief	wólves	-	wólveske	-	wólvese	-	wólveskes	-
datief	wólve	-	wölfke	-	wölf	-	wölfkes	-
accusatief	wólf	-	wölfke	-	wölf	-	wölfkes	-