vouloir

Frans

Uitspraak

• Geluid:  vouloir    (hulp, bestand)
• IPA: /vulwaʁ/

Woordherkomst en -opbouw

• Ontwikkeld uit (Volks-)Latijn volere, aangetroffen sinds de 10e eeuw, als zn sinds 1130.

stamtijd
infinitief	verleden tijd	voltooid deelwoord
vouloir /vulwaʁ/	voulais /vulɛ/	voulu /vuly/
derde groep	volledig

Werkwoord

vouloir

1. modaal werkwoord willen

   «C'est inutile de vouloir ça, tu ne l'auras jamais.»

   Het is nutteloos dat te willen, jij zal het nooit hebben.

   «Elle veut que je lui dise le prix.»

   Zij wil dat ik aan hem de prijs zeg.

2. overgankelijk eisen
3. toestaan (gewoonlijk in de aanvoegende wijs)

Synoniemen

• [1] désirer
• [2] commander, exiger
• [3] permettre

enkelvoud		meervoud
zonder lidwoord	met lidwoord	zonder lidwoord	met lidwoord
vouloir	le vouloir	vouloirs	les vouloirs

Zelfstandig naamwoord

vouloir m

1. de wil, intentie

Synoniemen

• volonté