vijand

Nederlands

In de betekenis van ‘persoon die een ander haat’ voor het eerst aangetroffen in 901 ^[1]
Eigenlijk het tegenwoordig deelwoord van een werkwoord dat o.a. verwant is met het Gotische fijan (haten). ^[2]

vijand m

iemand met wie men op voet van oorlog leeft
- Als hij zelfverzekerd door de loopgraven beende en zich tot de mannen richtte, kon hij net zo veel enthousiasme als hij wilde in zijn woorden leggen als hij refereerde aan de verpletterende nederlaag van de vijand die met een laatste salvo de genadeslag zou krijgen, maar de mannen gaven hem alleen wat vaag gemopper ten antwoord en stemden voorzichtigheidshalve zwijgend toe door naar hun kistjes te kijken. ^[3]
▸ Te midden van de zondagsflaneurs op de Strandvàgen, het meest conservatief-burgerlijke gebied van Stockholm, vermengden de terug naar huis kerende demonstranten zich met burgers alsof ze geen vijanden waren, al verraadden de kleren direct wie wie was.^[4]

1. iemand met wie men op voet van oorlog leeft

Het woord vijand staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "vijand" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.^[5]

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	vijand	vijanden
verkleinwoord	(vijandje)	(vijandjes)