verzwinjer
Limburgs
Uitspraak
- IPA: /vɐˈzwɪɲɐ(r)/ (Etsbergs)
Woordherkomst en -opbouw
- Komt van verzwinje.
Zelfstandig naamwoord
verzwinjer m
- bestrijder
- verdelger
- uitroeier
- iemand die doet verdwijnen
Verbuiging
| enkelvoud | meervoud | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | geheel | gemuteerd | verkleind | gemuteerd verkleind | |
| nominatief | verzwinjer | - | verzwinjerke | - | verzwinjer | - | verzwinjerkes | - |
| genitief | verzwinjers | - | verzwinjerkes | - | verzwinjer | - | verzwinjerkes | - |
| locatief | verzwinjeres | - | verzwinjereske | - | verzwinjerese | - | verzwinjereskes | - |
| datief | verzwinjere | - | verzwinjerke | - | verzwinjer | - | verzwinjerkes | - |
| accusatief | verzwinjer | - | verzwinjerke | - | verzwinjer | - | verzwinjerkes | - |