uitwonen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  uitwonen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈœytwonə(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• uit·wo·nen

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  uit bw  en  wonen ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
uitwonen	woonde uit	uitgewoond
zwak -d	volledig

Werkwoord

uitwonen

1. overgankelijk door nonchalante bewoning en slecht onderhoud verslijten, doen vervallen

   • Het huis uitwonen. 

2. onovergankelijk niet intern verblijven, wonen (in het bijzonder: overnachten) op een andere plaats dan verwacht wordt van de leden van een bepaald gezin of verband

   • Hij werd dus, op zijn 16e jaar, gescheiden van zijne ouders, broeders en zusters, van zijn huis en hof; Rolleweg en veste en molen, stad en Dunecollege moest hij verlaten, om te gaan uitwonen, half knecht, half leerling, in 't onbekende. 

3. overgankelijk (seksualiteit) (figuurlijk) met iemand lang en heftig seks hebben totdat die lichamelijk uitgeput is

   ▸ Ik lees al een aantal dagen over bareback-feesten. Dat zijn partijtjes waarop condoomloze homo’s elkaar stevig uitwonen. Alles mag en als dat soort homo’s zegt alles, dan bedoelen ze ook alles.

Gangbaarheid

• Het woord uitwonen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "uitwonen" herkend door:

96 %	van de Nederlanders;
63 %	van de Vlamingen.