uitwijzen/vervoeging

vervoeging van de bedrijvende vorm van uitwijzen
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		uitwijzen			uit te wijzen
	toekomend		zullen uitwijzen uit zullen wijzen			te zullen uitwijzen uit te zullen wijzen
voltooid	tegenwoordig		hebben uitgewezen			te hebben uitgewezen
	toekomend		uitgewezen zullen hebben			uitgewezen te zullen hebben
	onvoltooid deelwoord		voltooid deelwoord			gebiedende wijs		aanvoegende wijs
	uitwijzend		uitgewezen			ev. wijs uit	mv. verouderd wijst uit	wijze uit (bijzin) uitwijze
aantonende wijs	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
hoofdzin	ik	jij, je	u	gij, ge	hij, zij, het	wij, we	jullie	zij, ze
tegenwoordig (o.t.t.)	wijs uit	wijst uit	wijst uit	wijst uit	wijst uit	wijzen uit	wijzen uit	wijzen uit
verleden (o.v.t.)	wees uit	wees uit	wees uit	wees uit	wees uit	wezen uit	wezen uit	wezen uit
toekomend (o.t.t.t.)	zal uitwijzen	zult/zal uitwijzen	zult/zal uitwijzen	zult uitwijzen	zal uitwijzen	zullen uitwijzen	zullen uitwijzen	zullen uitwijzen
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou uitwijzen	zou uitwijzen	zou(dt) uitwijzen	zoudt uitwijzen	zou uitwijzen	zouden uitwijzen	zouden uitwijzen	zouden uitwijzen
bijzin	.. dat ik	.. dat jij, je	.. dat u	.. dat gij	.. dat hij, zij, het	.. dat wij	.. dat jullie	.. dat zij
tegenwoordig (o.t.t.)	uitwijs	uitwijst	uitwijst	uitwijst	uitwijst	uitwijzen	uitwijzen	uitwijzen
verleden (o.v.t.)	uitwees	uitwees	uitwees	uitwees	uitwees	uitwezen	uitwezen	uitwezen
toekomend (o.t.t.t.)	zal uitwijzen uit zal wijzen	zult/zal uitwijzen uit zult/zal wijzen	zult/zal uitwijzen uit zult/zal wijzen	zult uitwijzen uit zult wijzen	zal uitwijzen uit zal wijzen	zullen uitwijzen uit zullen wijzen	zullen uitwijzen uit zullen wijzen	zullen uitwijzen uit zullen wijzen
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou uitwijzen uit zou wijzen	zou uitwijzen uit zou wijzen	zou(dt) uitwijzen uit zou(dt) wijzen	zoudt uitwijzen uit zoudt wijzen	zou uitwijzen uit zou wijzen	zouden uitwijzen uit zouden wijzen	zouden uitwijzen uit zouden wijzen	zouden uitwijzen uit zouden wijzen
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (v.t.t.)	heb uitgewezen	hebt uitgewezen	hebt/heeft uitgewezen	hebt uitgewezen	heeft uitgewezen	hebben uitgewezen	hebben uitgewezen	hebben uitgewezen
verleden (v.v.t.)	had uitgewezen	had uitgewezen	had uitgewezen	hadt uitgewezen	had uitgewezen	hadden uitgewezen	hadden uitgewezen	hadden uitgewezen
toekomend (v.t.t.t.)	zal uitgewezen hebben	zal/zult uitgewezen hebben	zult/zal uitgewezen hebben	zult uitgewezen hebben	zal uitgewezen hebben	zullen uitgewezen hebben	zullen uitgewezen hebben	zullen uitgewezen hebben
voorwaardelijk (v.v.t.t.)	zou uitgewezen hebben	zou uitgewezen hebben	zou/zoudt uitgewezen hebben	zoudt uitgewezen hebben	zou uitgewezen hebben	zouden uitgewezen hebben	zouden uitgewezen hebben	zouden uitgewezen hebben
onpersoonlijke lijdende vorm uitgewezen worden
	onvoltooid				voltooid
tegenwoordig	er wordt uitgewezen				er is uitgewezen
verleden	er werd uitgewezen				er was uitgewezen
toekomend	er zal uitgewezen worden				er zal uitgewezen zijn
voorwaardelijk	er zou uitgewezen worden				er zou uitgewezen zijn
lijdende vorm uitgewezen worden
onbepaalde wijs			kort			lang
onvoltooid	tegenwoordig		uitgewezen worden			uitgewezen te worden
	toekomend		uitgewezen zullen worden			uitgewezen te zullen worden
voltooid	tegenwoordig		uitgewezen zijn			uitgewezen te zijn
	toekomend		uitgewezen zullen zijn			uitgewezen te zullen zijn
	enkelvoud					meervoud
onvoltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (o.t.t.)	word uitgewezen	wordt uitgewezen	wordt uitgewezen	wordt uitgewezen	wordt uitgewezen	worden uitgewezen	worden uitgewezen	worden uitgewezen
verleden (o.v.t.)	werd uitgewezen	werd uitgewezen	werd uitgewezen	werdt uitgewezen	werd uitgewezen	werden uitgewezen	werden uitgewezen	werden uitgewezen
toekomend (o.t.t.t.)	zal uitgewezen worden	zult uitgewezen worden	zult uitgewezen worden	zult uitgewezen worden	zal uitgewezen worden	zullen uitgewezen worden	zullen uitgewezen worden	zullen uitgewezen worden
voorwaardelijk (o.v.t.t.)	zou uitgewezen worden	zou uitgewezen worden	zou/zoudt uitgewezen worden	zoudt uitgewezen worden	zou uitgewezen worden	zouden uitgewezen worden	zouden uitgewezen worden	zouden uitgewezen worden
voltooid	eerste	tweede			derde	eerste	tweede	derde
	ik	jij, je	u	gij	hij, zij, het	wij	jullie	zij
tegenwoordig (v.t.t.)	ben uitgewezen	bent uitgewezen	bent/is uitgewezen	zijt uitgewezen	is uitgewezen	zijn uitgewezen	zijn uitgewezen	zijn uitgewezen
verleden (v.v.t.)	was uitgewezen	was uitgewezen	was uitgewezen	waart uitgewezen	was uitgewezen	waren uitgewezen	waren uitgewezen	waren uitgewezen
toekomend (v.t.t.t.)	zal uitgewezen zijn	zult uitgewezen zijn	zult uitgewezen zijn	zult uitgewezen zijn	zal uitgewezen zijn	zullen uitgewezen zijn	zullen uitgewezen zijn	zullen uitgewezen zijn
voorwaardelijk (v.v.t.t.)	zou uitgewezen zijn	zou uitgewezen zijn	zou/zoudt uitgewezen zijn	zoudt uitgewezen zijn	zou uitgewezen zijn	zouden uitgewezen zijn	zouden uitgewezen zijn	zouden uitgewezen zijn