substituut

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  substituut    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• sub·sti·tuut

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘plaatsvervanger’ voor het eerst aangetroffen in 1486
• afgeleid van het Latijnse 'statuere' (plaatsen) met het voorvoegsel sub-

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	substituut	substituten
verkleinwoord	substituutje	substituutjes

Zelfstandig naamwoord

substituut

1. m plaatsvervanger
2. o vervangingsmiddel

   • Ik rol een afgebrande lucifer tussen duim en wijsvinger en prik bijwijlen met de geblakerde spits in mijn vlees, een schraal substituut voor het roken. Alles voelt trouwens schraal.  

Afgeleide begrippen

• substituut-griffier, substituut-officier, substituut-procureur

Gangbaarheid

• Het woord substituut staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "substituut" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.