stoïcijn

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  stoïcijn    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• sto·ï·cijn

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘die leed onverstoorbaar draagt’ voor het eerst aangetroffen in 1824
• uit het Frans

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	stoïcijn	stoïcijnen
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

de stoïcijn m

1. een onverstoorbaar en gelijkmoedig mens die leed onverstoorbaar draagt

   • De stoïcijn naast de bank riep: laaaaar en liet van opwinding zijn lege mok op het parket kapotvallen. Hij rende naar de televisie om de herhaling beter te zien: 'Zie je dat? Die vent neemt het leer in één keer op zijn slof!'  
   • Onophoudelijk speelt hij rollen: die van de diplomaat, de aristocraat, de gentleman, de stoïcijn en zo verder. Hij is zich volkomen bewust van zijn onechtheid, want hij bestudeert zichzelf voortdurend, maar redeneert die weg: 'En wat ge u inbeeldt te zijn, dat zijt ge tenslotte.'  
   • Hij zorgde ook dat hij angsthazen met angsthazen vergeleek, stoïcijnen met stoïcijnen en vrouwen met vrouwen. 
   • Wie nu zijn nuchtere en soms gelaten beschouwingen over de menselijke emoties leest, herkent een man die van zichzelf verlangt dat hij de werkelijkheid onvervaard beziet, met alle besef van onmacht en verlies van dien, een zachte stoïcijn. Dus was hij tegen de mensen die hem na stonden zorgzaam, belangstellend, vaak heel grappig en haast altijd vol goede moed. Hij heeft de mensenwetenschap en de mensen veel nagelaten. 

Afgeleide begrippen

• stoïcijns

Vertalingen

    1. kalm en rustig persoon   

Engels: stoic (en)

Gangbaarheid

• Het woord stoïcijn staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "stoïcijn" herkend door:

83 %	van de Nederlanders;
84 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.