stilte

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  stilte    (hulp, bestand)
• IPA: /'stɪl.tə/

Woordafbreking

• stil·te

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘het stil-zijn’ voor het eerst aangetroffen in 1573
• Afgeleid van stil met het achtervoegsel -te.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	stilte	stilten stiltes
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

stilte v

1. het ontbreken van geluid

   • In de kerk is absolute stilte vereist om te bidden. 
   • Toen het Moeraspaard uitgesproken was viel er even een diepe stilte, slechts onderbroken door het klotsen van het water tegen de oever.  

   ▸ Na een lange stilte vroeg de masseur: ‘Waarom loop je eigenlijk?’

Verwante begrippen

• rust, stilzwijgen

Hyponiemen

• etherstilte, grafstilte, mediastilte, radiostilte, windstilte

Afgeleide begrippen

• stiltecentrum, stiltecoupé, stiltegebied, stilteruimte

Vertalingen

    1.   

Duits: Stille (de) v Engels: silence (en) Frans: silence (fr) m Grieks: σιωπή (el) v (siopí)

Italiaans: silenzio (it) m Latijn: silentium (la) o Spaans: silencio (es) m

Gangbaarheid

• Het woord stilte staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "stilte" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.