Naar inhoud springen

stilte

Uit WikiWoordenboek
  • stil·te
  • In de betekenis van ‘het stil-zijn’ voor het eerst aangetroffen in 1573 [1]
  • Afgeleid van stil met het achtervoegsel -te. [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord stilte stilten
stiltes
verkleinwoord

destiltev

  1. het ontbreken van geluid
    • In de kerk is absolute stilte vereist om te bidden. 
    • Toen het Moeraspaard uitgesproken was viel er even een diepe stilte, slechts onderbroken door het klotsen van het water tegen de oever. [3] 
     Ze laat exact de juiste stiltes vallen, ze legt nadruk op alles wat ertoe doet, ze praat.[4]
     Ik geloof dat ik het fijner vind als Joy geluid maakt; die stilte geeft me de kriebels.[4]
     Na een lange stilte vroeg de masseur: ‘Waarom loop je eigenlijk?’[5]
99 %van de Nederlanders;
100 %van de Vlamingen.[6]
  1. "stilte" in:
    Sijs, Nicoline van der
    , Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org
    ; ISBN 90 204 2045 3
  2. stilte op website: Etymologiebank.nl
  3. Herzen, Frank
    De zoon van de woordbouwer 1970 ISBN 9062805450 pagina 56
  4. 1 2
    Marion Pauw e.a.
    “4 wandelaars en een Siciliaan” (2022), The House of Books, ISBN 9789044363340
  5. Tim Voors
    “Alleen, De Pacific Crest Trail te voet van Mexico naar Canada”, eBook: Mat-Zet bv, Soest (2018), Fontaine Uitgevers op Wikipedia
  6. Bronlink geraadpleegd op 28 april 2020 Door archive.org gearchiveerde versie van 21 oktober 2019 “Word Prevalence Values” op ugent.be