stóf

Limburgs

Uitspraak

• IPA: /stof/ (Etsbergs)

Zelfstandig naamwoord

stóf m

1. stof (textiel)

   «Riek mich daen stóf eins aan, ich broek 't veur dezer bóks.»

   Rijk mij die stof eens aan, ik heb het nodig voor deze broek.

Verbuiging

	enkelvoud				meervoud
	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind	geheel	gemuteerd	verkleind	gemuteerd verkleind
nominatief	stóf	-	stöfke	-	stöf	-	stöfkes	-
genitief	stófs	-	stöfkes	-	stöf	-	stöfkes	-
locatief	stóffes	-	stóffeske	-	stóffese	-	stóffeskes	-
datief	stóffe	-	stöfke	-	stöf	-	stöfkes	-
accusatief	stóf	-	stöfke	-	stöf	-	stöfkes	-