skelet

Nederlands

Leenwoord uit het Duits, in de betekenis van ‘geraamte’ voor het eerst aangetroffen in 1778 ^[1] ^[2]

skelet o

(anatomie) samenstel van onderdelen dat het lichaam stevigheid geeft
▸ Reigerbotjes, skeletten en knoopje kindsoldaat leggen grafelijk Binnenhof bloot: Sieraden, naaigerei, pannen, pijpen, potten, muntjes, paardentuig, kogels, één schaats, afgekloven botjes van verorberde vogels, marmeren scherven uit Maurits' lusthof, papbordjes, tinnen soldaatjes, pruikenrollers en de funderingen van de verdwenen Spuipoort en Uiterste Poort; honderden voorwerpen vertellen het verhaal van de plek waar al eeuwen het regeringscentrum is gevestigd.^[3]

▸ Duizenden gelovigen staan in de Italiaanse stad Padua in de rij om een glimp op te vangen van de relikwieën van de heilige Antonius. Het skelet is voor het eerst sinds 1981 weer van dichtbij te zien voor het publiek.^[4]

(bouwkunde) de dragende structuur van een gebouw
▸ In het Zeeuwse Oost-Souburg is de bouw van een nieuwe school stilgelegd, nadat was ontdekt dat de fundering en het skelet van het gebouw 180 graden zijn gedraaid ten opzichte van de tekeningen. Dat maakt de basisschool, de Tweemaster-Kameleon, bekend in een brief aan de ouders.^[5]

1. samenstel van onderdelen dat het lichaam stevigheid geeft

Het woord skelet staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "skelet" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.^[6]

skelet

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	skelet	skeletten
verkleinwoord	skeletje	skeletjes