schun

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  schun    (hulp, bestand)
• IPA: /sxʏn/

Woordafbreking

• schun

Woordherkomst en -opbouw

• Ontleend aan Duits (of Nederduits) Schund “drek”, “smerigheid”.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	schun	schunnen
verkleinwoord	schunnetje	schunnetjes

Zelfstandig naamwoord

de schun m

1. (verouderd) haveloos geklede persoon, landloper

   ▸ De ander was een havelooze schun
   Die vent met peperkoek, en die door dik en dun
   Zweert, afzweert en getuigt, voor wie hem maar betaalt,
   Men had hem aangekleed en zóó van straat gehaald.

2. (verouderd) (spottend) gemene vent, boef

   ▸ Die van Arie voor de volle klas gezegd had, dat hij behoorde tot dat soort van jongens, van wie men al blij mocht wezen, wanneer men er later niets meer van hoorde.... De schun!

Afgeleide begrippen

• schunnig

Gangbaarheid

• Het woord schun staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.