Naar inhoud springen

rugge

Uit WikiWoordenboek

rugge

  1. (anatomie) rug; zijde van de romp tegenover de buik en borst gelegen; bij mensen aan de achterzijde en bij andere dieren aan de bovenzijde gelegen


  • rug·ge
  • Afkomstig van het Oudnoorse werkwoord rugga
Naar frequentie > 50000
vervoeging
onbepaalde wijs rugge
tegenwoordige tijd rugger
verleden tijd rugget
rugga
voltooid
deelwoord		 rugget
rugga
onvoltooid
deelwoord		 ruggende
lijdende vorm rugges
gebiedende wijs rugg
vervoegingsklasse Klasse 1 zwak
opmerking

rugge

  1. onovergankelijk, overgankelijk deinen, schommelen, wiebelen, wiegelen, wiegen, wippen
    «Båten rugget.»
    De boot deinde (op de golven).
  2. onovergankelijk, overgankelijk bewegen, verroeren
  3. onovergankelijk, overgankelijk gaan met wiegelnde gang
    «Han rugget oppover bakken.»
    Hij ging met wiegelnde gang op de heuvel.
  • [1]: sitte og rugge i stolen
op de stoel zitten en wiebelen
  • [2]: rugge en stein
een steen bewegen
  • [3]: komme ruggende
met wiegelnde gang komen
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   rugge     m: ruggen
v: rugga  		   rugger     ruggene  
genitief   rugges     m: ruggens
v: ruggas  		   ruggers     ruggenes  

rugge m / v

  1. een corpulente vrouw



  • rug·ge
  • Afkomstig van het Oudnoorse werkwoord rugga
vervoeging
onbepaalde wijs rugge
rugga
tegenwoordige tijd ruggar
verleden tijd rugga
voltooid
deelwoord		 rugga
onvoltooid
deelwoord		 ruggande
lijdende vorm ruggast
gebiedende wijs rugg
rugga
rugge
vervoegingsklasse Klasse 1 zwak
opmerking

rugge

  1. onovergankelijk, overgankelijk deinen, schommelen, wiebelen, wiegelen, wiegen, wippen
    «Båten rugga.»
    De boot deinde (op de golven).
  2. onovergankelijk, overgankelijk bewegen, verroeren
  3. onovergankelijk, overgankelijk gaan met wiegelnde gang
  • [1]: sitje og rugge i stolen
op de stoel zitten en wiebelen
  • [1]: rugge eit barn i søvn
een kind (op je armen) in de slaap wiegen
  • [2]: rugge ein stein
een steen bewegen
  • [3]: kome ruggande
met wiegelnde gang komen

rugge

  1. gebiedende wijs van rugga

rugge

  1. gebiedende wijs van rugge
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   rugge     rugga     rugger     ruggene  

rugge v

  1. een corpulente vrouw


rugge

  1. (anatomie) rug; zijde van de romp tegenover de buik en borst gelegen; bij mensen aan de achterzijde en bij andere dieren aan de bovenzijde gelegen
Overgenomen van "https://nl.wiktionary.org/w/index.php?title=rugge&oldid=4164054"