rijven

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  rijven    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrɛivə(n) / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• rij·ven

Woordherkomst en -opbouw

• erfwoord: Middelnederlands rīven, ontwikkeld uit Oergermaans *hrīfan- ‘krassen, scheuren’, zonder mobiele s bij Indo-Europees *skrei-p-, waartoe ook Lets skrĩpât ‘(in)krassen, ingriffen’ behoort. Evenals Nederduits rieven ‘raspen, wrijven’, Oostfries (Wangeroogs) riiv ‘harken’, Oudengels hrīfnian en Oudnoords hrífa ‘grijpen naar, krabben’.
• [3] onder invloed van wrijven, herkomst [4] is onduidelijk

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
rijven	reef (rijfde) *	gereven (gerijfd) *
klasse 1	volledig

Werkwoord

rijven

1. harken, bij elkaar halen, opruimen

   • De kamer moet nodig gereven. 

2. de zeilen inkorten
3. (verouderd) (voeding) met een rasp ergens kleine stukjes vanaf halen
4. (verouderd) (alleen zwak verbogen) onder iets wegkruipen

Opmerkingen

• In de spreektaal kwamen vroeger ook van [1] en [3] zwak verbogen vormen voor .

Synoniemen

• [1] harken
• [2] reven
• [3] raspen
• [4] schuilen

Afgeleide begrippen

• [1] binnenrijven
• [3] rijfijzer

Vertalingen

    1. bij elkaar halen, opruimen   

Duits: harken (de) Engels: rake (en)

Frans: ratisser (fr), râteler (fr) Spaans: rastrillar (es)

Zelfstandig naamwoord

de rijven mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord rijf

Gangbaarheid

• Het woord rijven staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "rijven" herkend door:

26 %	van de Nederlanders;
84 %	van de Vlamingen.