revelen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  revelen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈrevələ(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• re·ve·len

Woordherkomst en -opbouw

• frequentatief, afgeleid van  reven zn  met het achtervoegsel -el

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
revelen	revelde	gereveld
zwak -d	volledig

Werkwoord

revelen

1. inergatief (verouderd) gemoedelijk praten over onbelangrijke dingen

   ▸ ⧖ Hij kon den kreet van velerlei dieren nabootsen, begon 's avonds, wanneer de jongens op hun stroo lagen te revelen, plots te balken, te blaffen, te blaten, te kraaien, te hinniken of te miauwen.

2. overgankelijk (pejoratief) (verouderd) onzin praten, wartaal uiten

   ▸ Kleine denkseltjes en woorden gingen druk over en weer in Hedwigs ziel, terwijl die verbijsterd onderging de zware kneuzing: - ‘Dit is nu iets heel ergs. - Hiervan valt men flauw. - Moet ik nu gillen? - Neen, ik schijn mij goed te kunnen houden. - Ik geef er niets om. - Ik blijf heel gewoon en kan het best aanzien.’ - Aldus praatte en revelde het in haar en zij bleef toezien, zichzelve waarnemend zonder te bespeuren hoe hevig de schok werkte.

Synoniemen

• kletsen
• [1] babbelen, beuzelen
• [2] bazelen, leuteren, raaskallen, wauwelen

Afgeleide begrippen

• gerevel
• revel
• revelkallen
• uitrevelen
• voortrevelen
• [1] revelaar
• [1] revelaarster
• [1] revelpen
• [1] revelstoel
• [2] revelachtig
• [2] revelarij
• [2] revelig
• [2] reveling
• [2] revelsnater

Gangbaarheid

• Het woord revelen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "revelen" herkend door:

27 %	van de Nederlanders;
23 %	van de Vlamingen.

Spaans

Werkwoord

vervoeging van
revelar

revelen

1. aanvoegende wijs derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van revelar
2. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon meervoud tegenwoordige tijd (presente) van revelar