reprove
Uiterlijk
- re·prove
| vervoeging | |
|---|---|
| onbepaalde wijs | to reprove |
| he/she/it | reproves |
| verleden tijd | reproved |
| voltooid deelwoord |
reproved |
| onvoltooid deelwoord |
reproving |
| gebiedende wijs | reprove |
reprove
- overgankelijk berispen, een reprimande geven
- overgankelijk bekritiseren, hekelen, laken
- overgankelijk afwijzen, verwerpen
- [1] rebuke