postuleren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  postuleren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• pos·tu·le·ren

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘zonder bewijs het bestaan aannemen’ voor het eerst aangetroffen in 1919
• afgeleid van het Franse postuler (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
postuleren	postuleerde	gepostuleerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

postuleren

1. overgankelijk zonder bewijs aannemen

   • Hij postuleerde de stelling van de leraar. 

2. inergatief (religie) een aanvraag indienen om in een orde te worden opgenomen

Afgeleide begrippen

• postulaat, postulant, postulator

Vertalingen

    1.   

Frans: postuler (fr)

Gangbaarheid

• Het woord postuleren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "postuleren" herkend door:

73 %	van de Nederlanders;
89 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.