pleziere
Uiterlijk
- ple·zie·re
- plezier met de uitgang -e
pleziere
- datief onzijdig van plezier, archaïsche vorm die in enkele staande uitdrukkingen voorkomt
- ten pleziere (van)
| vervoeging van |
|---|
| plezieren |
pleziere
- aanvoegende wijs van plezieren
- Het woord pleziere staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.