plasser

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  plasser    (hulp, bestand)
• IPA: /'plɑ.sər/

Woordafbreking

• plas·ser

Woordherkomst en -opbouw

• Naamwoord van handeling van plassen met het achtervoegsel -er

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	plasser	plassers
verkleinwoord	plassertje	plassertjes

Zelfstandig naamwoord

de plasser m

1. (persoon) iemand die urineert, vooral van het mannelijk geslacht

   • Voortaan staan permanent twee fietsen tegen haar muur. Het ontmoedigt de eerste plasser en daarmee allen die na hem komen, zegt ze. "Vreemd genoeg plassen ze alleen op plaatsen waar een ander heeft gestaan." 
   • Eén handicap: de rechtshandige plasser is staande tijdens hevige schommelingen nogal in het nadeel. Op de toiletten zit de handgreep rechts. 

2. (anatomie), (informeel) mannelijk geslachtsorgaan

   • Arie is een beetje dik. Hij heeft altijd grote korte broeken aan. Een keer zag ik zijn plasser eruit bungelen. Hé jóh, zei ik, ik zie je piemel! 
   • Het kind had immers gesproken over: iets dat vader Henk had en zij, Miesje, niet — een plasser. 
   • Merk op dat ze borsten begint te krijgen, misschien straks ook haartjes bij haar plasser. Het is toch hartstikke leuk dat met je dochter te bespreken?  

Synoniemen

• [1] zeiker
• [2] fluit [6], jongeheer [2], leuter, lid [3], mannelijkheid [2], mannelijk lid, penis, piel [1], piemel, pik [1], potlood [3], roede [6], zaakje

Hyponiemen

• [1] wildplasser

Vertalingen

    (kindertaal, kinderlijk) penis   

Duits: Schniepel (de) m Engels: wee-wee (en), willy (en), winky (en)

Frans: kiki (fr), zizi (fr) m Spaans: (Spanje) pilila (es) v, pito (es) v, (Latijns-Amerika) pinga (es) v

Gangbaarheid

• Het woord plasser staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "plasser" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
95 %	van de Vlamingen.

Noors

Woordafbreking

• plas·ser

Naar frequentie	4960

Werkwoord

plasser

1. gebiedende wijs van plassere

Zelfstandig naamwoord

plasser, mv

1. onbepaalde vorm nominatief meervoud van plass

Nynorsk

Woordafbreking

• plas·ser

Werkwoord

plasser

1. gebiedende wijs van plassere