opvolgen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
opvolgen	opvolgend
opvolging	opgevolgd

Uitspraak

• Geluid:  opvolgen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈɔpfɔlɣə(n) / (3 lettergrepen)

Woordafbreking

• op·vol·gen

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  op bw  en  volgen ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
opvolgen	volgde op	opgevolgd
zwak -d	volledig

Werkwoord

opvolgen

1. overgankelijk uitvoeren wat een ander aangeraden of bevolen heeft

   • Hij besloot de goede raad niet op te volgen. 

2. overgankelijk iemands functie overnemen

   • Het is niet duidelijk door wie deze koning opgevolgd werd, omdat het kleitablet beschadigd is. 

   ▸ Het is de tweede keer dat Frankrijk een vrouwelijke premier krijgt. Dertig jaar geleden was Édith Cresson de laatste vrouw in die functie. Zij is blij dat ze wordt opgevolgd. "Het is de hoogste tijd dat er weer een vrouw op deze positie komt en ik weet dat mevrouw Borne een bijzonder persoon is, met veel ervaring. Het is een erg goede keuze", zei Cresson in een eerste reactie tegen tv-zender BFM.

3. overgankelijk zorgen voor de verdere afhandeling

   • Mijn assistent zal uw verzoek verder opvolgen. 

Opmerkingen

• Betekenis 3 "zorgen voor de verdere afhandeling" is vooral gangbaar in Vlaanderen.

Afgeleide begrippen

• opvolger, opvolging, opvolgmelk, opvolgster

Vertalingen

    1. uitvoeren wat een ander aangeraden of bevolen heeft   

Duits: befolgen (de) Engels: obey (en), follow (en)

Frans: suivre (fr) Spaans: seguir (es), obedecer (es)

    2. iemands functie overnemen   

Duits: nachfolgen (de) Engels: succeed (en)

Frans: succéder (fr) (à) Spaans: suceder (es)

Gangbaarheid

• Het woord opvolgen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "opvolgen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.