oproepen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
oproepen	oproepend
oproep	opgeroepen

Uitspraak

• Geluid:  oproepen    (hulp, bestand)
• IPA: /'ɔpru.pə(n)/

Woordafbreking

• op·roe·pen

Woordherkomst en -opbouw

• samenstelling van  op bw  en  roepen ww 

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
oproepen /'ɔpru.pə(n)/	riep op /rip 'ɔp/	opgeroepen /'ɔp.xə.ru.pə(n)/
klasse 7	volledig

Werkwoord

oproepen

1. overgankelijk doen verschijnen

   • De regering riep alle weerbare mannen op voor de verdediging van het land. 

2. overgankelijk (gevoelens) veroorzaken
3. mensen aanmoedigen om iets te doen of te laten

   ▸ Agractie-voorman Bart Kemp beschouwt de boeren die minister Van der Wal en verschillende Kamerleden bedreigen als eenlingen. Hij weigert een verzoek te doen om de bedreigingen en gewelddadigheden te stoppen. "Roep ik daartoe op dan? Ik heb nooit iets anders gedaan dan oproepen tot protest binnen de wettelijke grenzen," zegt hij tegen NU.nl.

   ▸ De brand ontstond bij het dorp Bordezac, bijna 100 kilometer ten noorden van Montpellier en de Middellandse Zee. Ongeveer honderd mensen moesten worden geëvacueerd en zijn ondergebracht in vakantiehuisjes en restaurants. Mensen in het zuiden van Frankrijk worden opgeroepen dit weekend voorzichtig te doen, omdat het risico op branden hoog blijft.

Vertalingen

    1. doen verschijnen   

Duits: aufrufen (de)

Engels: call up (en)

    2. (gevoelens) veroorzaken   

Duits: hervorrufen (de) Noors: framkalle (no), fremkalle (no)

Nynorsk: framkalle (nn)

Zelfstandig naamwoord

oproepen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord oproep

Gangbaarheid

• Het woord oproepen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd "oproepen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.