obses

Latijn

Woordafbreking

• ob·ses

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van ob en sĕdēre met het achtervoegsel -es.

Zelfstandig naamwoord

obsĕs m en v

1. een gijzelaar
2. (figuurlijk) de borg, de zekerheid

   «ejus rei obsidem fore»

   «habemus sententiam tamquam obsidem»

Verbuiging

	enkelvoud	meervoud
nominatief	obsĕs	obsĭdēs
genitief	obsĭdis	obsĭdum
datief	obsĭdī	obsĭdibus
accusatief	obsĭdem	obsĭdēs
vocatief	obsĕs	obsĭdēs
ablatief	obsĭde	obsĭdibus