narre

Uit WikiWoordenboek

Middelnederlands

narre
Uitspraak
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘zot’ voor het eerst aangetroffen in 1432. [1]
  • Ontleend aan Middelhoogduits narre “zot, dwaas” (modern Duits Narr). [2]

Zelfstandig naamwoord

narre m [3] [4]

  1. (beroep) zot, dwaas
    ▸ Goden, isser oock yet gheluckighers dan die aerdt der menschen diemen int ghemeyne, so ick meyne met seer schoone namen, Gecken, Sotten, Dwasen, ende Narren noemt?[5]
Vertaling ontbreekt, voeg deze alstublieft toe.

Verwijzingen

  1. ↑ "narre" in:
    Sijs, Nicoline van der
    , Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen, 2e druk, Amsterdam / Antwerpen: Veen, 2002; op website dbnl.org    ; ISBN 90 204 2045 3
  2. ↑ narre op website: Etymologiebank.nl
  3. ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  4. ↑ Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  5. ↑ Bronlink Weblink bron
    Desiderius Erasmus
    “Dat constelijck ende costelijck Boecxken, Moriae Encomion: Dat is, een Lof der Sotheyt”, Johan Geillyaert (vertaler) (1560), Willem Geillyaert, Embden, fol. 54v op dbnl.org op Wikipedia

Frans

Werkwoord

vervoeging van
narrer

narre

  1. eerste en derde persoon enkelvoud onvoltooid tegenwoordige tijd (indicatif présent) van narrer
  2. eerste en derde persoon enkelvoud tegenwoordige aanvoegende wijs (subjonctif présent) van narrer
  3. tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van narrer


Spaans

Werkwoord

vervoeging van
narrar

narre

  1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van narrar
  2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van narrar
  3. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van narrar
Overgenomen van "https://nl.wiktionary.org/w/index.php?title=narre&oldid=4761797"