luifel

Nederlands

De luifel van het station van Birkhill in Schotland

.

Uitspraak

• Geluid:  luifel    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈlœyfəl / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• lui·fel

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘afdak’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1576.
• erfwoord: Met suffixsubstitutie uit Vroegnieuwnederlands  luifen zn , gevormd uit luif (nog in Antwerps en Limburgs), uit Middelnederlands loive, loeyfe, oostelijke bijvorm van klankwettig lōve ‘eenvoudig gebouwtje, keet; overdekte uitbouw’ (waaruit streektaal loove, loofe ‘luifel, loods, galerij, binnenplaats, grafelijk kasteel in Brugge’). Gaat terug op Oergermaans *laub-jō- ‘bladerdak, gebladerte’, afleiding van *lauba- ‘blad’; waarvoor zie loof. Evenzo Nederduits Lööv ‘afdak; tuinhuisje’ en Duits Laube ‘prieel, galerij’.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	luifel	luifels
verkleinwoord	luifeltje	luifeltjes

Zelfstandig naamwoord

de luifel v / m

1. (bouwkunde) afdak dat met de ene horizontale kant aan de buitenzijde van een gebouw is bevestigd, terwijl de daartegenoverliggende zijde vrij dragend is

   • De luifel geeft bescherming tegen regen en felle zonneschijn. 

   ▸ Iedereen was altijd dolblij om op een van zijn klapstoelen onder zijn luifel uit te rusten.

2. (kamperen) overkapping of doek aan de voorzijde van een tent [1] om extra beschutting te bieden
3. (hoofddeksel) veelal kapvormig, naar voren uitstekend deel van bijv. een hoed
4. (informeel), (anatomie) neus [1]

Hyperoniemen

• afdak

Verwante begrippen

• [2] markies [2]

Gangbaarheid

• Het woord luifel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "luifel" herkend door:

98 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.